அனில் காகோட்கர் என்பவர் 1943 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 11ஆம் தேதி பிறந்தார். இவர் இந்தியா அணு விஞ்ஞானி மற்றும் இந்திராவியல் பொறியாளர் ஆவார். இவரது பெற்றோர் கமலா காகோட்கர் மற்றும் புருசோத்தம் காகோட்கர் ஆவர். இவர்கள் இருவரும் காந்தியவாதிகள் ஆவர். இந்திய அணுசக்தி துறையின் தலைவராக பணியாற்றிய இவர் இந்திய அரசாங்கத்தின் செயலாளராகவும் இருந்துள்ளார். இவர் பள்ளிப்படிப்பை பர்வானி மற்றும் மும்பையில் முடித்தார். கல்லூரிப்படிப்பை மும்பை ரூபாரேல் கல்லூரியில் பயின்றார். மேலும் 1963 இல் பொறியியலில் இயந்திரவியல் பிரிவில் பட்டம் பெறுவதற்காக மும்பை வீரமாதா ஜிஜாபாய் தொழில்நுட்ப கல்லூரியில் சேர்ந்தார். அனில் காகோட்கர் 1964 ஆம் ஆண்டு மும்பை பாபா அணு ஆராய்ச்சி நிலையத்தில் சேர்ந்தார். அங்கு 1999 ஆம் ஆண்டு முதல் 2000 ஆம் ஆண்டு வரை மு இயக்குனராக செயலாற்றினார்.
அதனைத்தொடர்ந்து 2009 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 26ஆம் தேதி இந்திய அரசின் இரண்டாம் உரிய விருதான பத்மபூஷன் விருதை பெற்றார். இந்தியாவின் அணு ஆயுத சோதனைகளில் முக்கிய பங்கு வகித்ததை தவிர காகோட்கர் அணு ஆற்றலுக்கு தோரியத்தை எரிபொருளாக பயன்படுத்தும் இந்தியாவை தன்னிறைவு அடையச் செய்வதில் முக்கிய பங்காற்றினார். 1974 மற்றும் 1998 ஆம் ஆண்டுகளில் இந்தியா மேற்கொண்ட அமைதிக்கான அணுசக்தி சோதனைகளின் முக்கிய குழுவில் இவரும் ஒருவராக இருந்தார். மேலும் இவர் இந்தியாவின் அழுத்தப்பட்ட கனரக நீர் அணு உலை தொழில் நுட்பத்தின் உள்நாட்டு வளர்ச்சி திட்டங்களை வழிநடத்தியுள்ளார். கல்பாக்கத்திலுள்ள இரண்டு அணு உலைகள் மற்றும் ஒரு கட்ட்த்தில் கைவிடப்படுவதாக இருந்த ராவத்பாட்டாவில் உள்ள முதல் அலகு ஆகிய அணு உலைகளைப் புணரமைத்ததில் இவரது பங்கு மகத்தானது.
இதனையடுத்து 1996 ஆம் ஆண்டில் அவர் பாபா அணு ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் இயக்குனராகவும், 2000 ஆம் ஆண்டு முதல் இந்தியாவின் அணு சக்தி ஆணையத்தை முன்னெடுத்து வருபவராகவும் இந்திய அணுசக்தித் துறையின் செயலாளராகவும் இருந்து வருகிறார். 250 எண்ணிக்கைக்கு மேற்பட்ட விஞ்ஞானக் கட்டுரைகளை இவர் வெளியிடுள்ளார். குறிப்பாக மலிவான தோரியம் வளங்களை அணு ஆற்றலுக்கான எரிபொருளாக பயன்படுத்துவதில் இந்தியா தன்னிறைவு அடைமுடியுமென இவர் தீவிரமாக நம்பினார். புளூட்டோனியத்தால் இயங்கும் தோரியம்-யுரேனியம் 233 தனிமங்களை தொடக்கநிலை அணு ஆற்றல் மூலமாகப் பயன்படுத்தும் மேம்பட்ட கன நீர் அணு உலை வடிவமைப்பதில் தொடர்ந்து ஈடுபட்டு வருகிறார். எளிமையான ஆனால் பாதுகாப்பான தொழில் நுட்பத்துடன் வடிவமைக்கப்பட்ட தனிப்பட்ட உலை அமைப்பு மூலமாக தோரியத்தில் இருந்து 75 சதவிகித மின்சாரம் உற்பத்தி செய்யமுடியும். இவர் மூன்று தேசிய விருதுகளை பெற்றுள்ளார். அதன்படி 1998 ஆம் ஆண்டு பத்மஸ்ரீ விருது, 1999 ஆம் ஆண்டு பத்மபூஷன் விருது மற்றும் 2009 ஆம் ஆண்டு பத்ம விபூஷன் விருது பெற்றுள்ளார்.
அதுமட்டுமில்லாமல் இவர் 14 பிற விருதுகள் பெற்று உள்ளார். அதன் படி, 2012 ஆம் ஆண்டு மஹாராஷ்டிரா மாநிலம்-மகாராஷ்டிரா பூஷண் விருது, 210 ஆம் ஆண்டு கோவா மாநில-கோமண் விபுஷான் விருது, 1988 ஆம் ஆண்டு ஹரி ஓம் ஆசிரமம் விக்ரம் சாராபாய் விருது, 1997 ஆம் ஆண்டு அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பத்திற்கான எச்.கே. ஃபைரோடியா விருது, 1997 ஆம் ஆண்டு தொழில்நுட்பத்தில் சிறப்புக்கான ராக்வெல் பதக்கம் பெற்றார். அதனைத்தொடர்ந்து ANACON – 1998 அணு ஆய்விற்கான வாழ்நாள் சாதனை விருது, இந்திய அறிவியல் காங்கிரஸ் சங்கத்தின் H.J. பாபா மெமோரியல் விருது, 2000 ஆம் ஆண்டு கோதாவரி கௌரவ விருது, 2002 ஆம் ஆண்டு டாக்டர். Y. நாயுடம்மா நினைவு விருது, 2002 ஆம் ஆண்டு கெம்டெக் அறக்கட்டளையின் ஆற்றலுக்கான ஆண்டின் சிறந்த சாதனையாளர் விருது பெற்றார். மேலும் 2004 ஆம் ஆண்டு குஜார் மால் மோடி புதுமையான அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்ப விருது, 2010 ஆம் ஆண்டு ஹோமி பாபா வாழ்நாள் சாதனையாளர் விருது மற்றும் 2004 ஆம் ஆண்டு வராகமிர் நிறுவனத்தின் ஆச்சார்யா வராகமிர் விருது பெற்றார்.