உலகுக்கு அன்பை போதித்த சித்தார்த்தர் எனும் மகானான கௌதம புத்தரின் வாழ்க்கை வரலாறு பார்ப்போம் ….
செல்வச் செழிப்பில் பிறந்து, மரத்தடியில் ஞானம் பெற்று, அன்பை போதிக்கும் உலகின் மாபெரும் சமயங்களுள் ஒன்றான பௌத்த சமயத்தை நிறுவிய கௌதம புத்தரின் பிறந்த தினம்தான் விசாக தினம். இன்றைய நேபாள எல்லைக்குள் இருக்கும் லுங்கினி எனும் ஊரில் கிமு 563ம் ஆண்டு அதாவது சுமார் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பிறந்தார். அவர் பிறந்தது மே மாதத்தின் பௌர்ணமி தினம். அவருடைய தந்தை கபிலவஸ்து என்ற நகரின் மன்னனாக இருந்தவர்.சித்தார்த்தர் பிறந்த ஏழாவது நாளே அவரது தாயார் மஹாமய்யர் இறந்து போனார். மஹாமயாவின் சகோதரியான மஹாபஜபதி சித்தர்தாரை வளர்த்தெடுத்தார். தன் மகன் உலகை ஆளும் மன்னாக வேண்டும் என்று விரும்பினார் தந்தை. ஆனால் ஒரு முதியவர், ஒரு நோயாளி, மரணம் உற்றவர், ஒரு துறவி ஆகியோரை பார்க்க நேர்ந்தால் சித்தார்த்தர் துறவறம் பூண்டுவிடுவார் என்று சோதிடர்கள் கணித்து சொல்லவே, சித்தார்த்தரை அரண்மனையைவிட்டு வெளியேறா வண்ணம் வளர்க்கத் தொடங்கினார் தந்தை.
பல ஆண்டுகள் வெளி உலகம் தெரியாமல் எல்லா சுகபோகங்களையும் அனுபவித்து அரண்மனையிலேயே மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தார் சித்தார்த்தர். உலகத்தின் துன்பங்கள் அவர் கண்களில் படாதவாறு அவர் பாதுகாத்து வளர்க்கப்பட்டார். 16வது வயதிலேயே உறவுப் பெண்ணான யசோதராவுடன் அவருக்கு திருமணம் நடந்தது.இல்லற வாழ்க்கையிலும் மகிழ்ச்சியாக ஈடுபட்ட அவருக்கு ராகுலன் என்ற பிள்ளையும் பிறந்தது. அதன் பின்னர் கணிக்கப்பட்டது போலவே ஒரு முதியவர், ஒரு நோயாளி, மரணமுற்றவர், ஒரு துறவி ஆகியோரை பார்க்கும் நிலை ஏற்பட்டது. அவற்றைக் கண்டு மனம் வேதனைப்பட்ட சித்தார்த்தர் உலகின் பிணிகளுக்கும் பிரச்சினைகளுக்கும் என்ன காரணம் என்று ஆழ்ந்து சிந்திக்கத் தொடங்கினார்.
துறவரம் பூண்டு உண்மையை உணர விரும்பிய அவர் தனது 29 ஆவது வயதில் ஒருநாள் இரவில் மனைவியையும் மகனையும் விட்டுவிட்டு எவருக்கும் சொல்லாமல் அரண்மனையை விட்டு வெளியேறினார். காவி உடை அணிந்து காட்டில் அலைந்து திரிந்த அவர் சில முனிவரிடம் பாடம் கற்கச் சென்றார். தங்கள் உடலை வருத்தி கடுமையான தவம் புரிந்தால் மட்டுமே ஞானம் பெறலாம் என்று எல்லா முனிவர்களும் கூறினார். அதைக் கேட்டு பல ஆண்டுகள் தன் உடலை வருத்திக் கொண்டார் சித்தார்த்தர். உணவை படிப்படியாக குறைத்துக் கொண்டு கடைசியில் ஒரு நாளுக்கு ஒரு பருக்கை சோறு மட்டுமே உண்ணும் நிலைக்கு வந்தார். உடல் எலும்பும் தோலுமாக மாறியது. ஆனால் அதுபோன்ற கடும் துறவால் உடல் சோர்ந்து மூளையும் சோர்வடைந்ததால் உண்மையை அடைய அதுவல்ல வழி என்று உணர்ந்தார். மீண்டும் உணவு உண்ணத் தொடங்கினார்.
அவர் வழக்கமாக உணவு உண்ண தொடங்கியதை பார்த்த அவரது ஐந்து சீடர்கள் அவர்மேல் நம்பிக்கை இழந்து அவரைவிட்டு விலகினர். தான் தேடிய உண்மைகளை கண்டறிய தனிமையில் கடுஞ் சிந்தனையில் நீண்ட நேரங்களை செலவிட தொடங்கினார் சித்தார்த்தர். ஒரு நாள் ஒரு பெரிய அத்தி மரத்தடியில் ஆழ்ந்த தியானத்தில் இருந்தபோது தான் தேடிய கேள்விகளுக்கு விடை கிடைத்து விட்டதாக உணர்ந்தார். அவ்வாறு ஞானம் பெற்றபோது அவருக்கு வயது 35. அதற்குப் பிறகுதான் அவர் ‘புத்தர்’ என அழைக்கப்பட்டார். அவர் ஞானம் பெற்ற இடம் பீகாரில் “புட்கயா” என்றழைக்கப்படுகிறது. அடுத்த 45 ஆண்டுகளில் வட இந்தியா முழுவதும் பயணம் செய்து தான் உணர்ந்த உண்மைகளை போதித்தார் புத்தர்.
அவருடைய போதனைகளை 4 உயர் உண்மைகள் என்று அழைக்கின்றனர் பெளத்தர்கள். முதலாவது உண்மை மனித வாழ்க்கை இயல்பாகவே துன்பம் நிறைந்தது. இரண்டாவது உண்மை அந்த துன்பத்திற்கு காரணம் அவர்களின் தன்னலமும், ஆசையும். மூன்றாவது உண்மை மனிதனால் தன்னலத்தையும், ஆசையையும் அடக்க முடியும். நான்காவது உண்மை மனிதன் தன்னலம், ஆசை ஆகியவற்றிலிருந்து தப்பிக்க 8 வழிகள் உண்டு. நேர்மையான கருத்து, நேர்மையான எண்ணம்,நேர்மையான பேச்சு, நேர்மையான செயல், நேர்மையான வாழ்க்கை, நேர்மையான முயற்சி, நேர்மையான சித்தம், நேர்மையான தியானம் ஆகியவையே அந்த 8 பாதைகளும். புத்தர் தனது முதல் போதனையை வாரணாசிக்கு அருகில் இருக்கும் சரநாத் என்ற பகுதியில் நிகழ்த்தினார்.
அவருடைய போதனைகள் அவர் வாழ்ந்த காலத்திலும் எழுதப்படவில்லை, அவர் மறைந்து பல நூற்றாண்டுகள் வரையும் எழுதப்படவில்லை. புத்த மதத்தில் சில கிளைகள் ஏற்பட்டதற்கு அது ஒரு முக்கிய காரணம். தற்போது பௌத்த மதத்தில் இரண்டு முக்கிய பிரிவுகள் உ ண்டு.ஓன்று தேரவதா பிரிவு இது தென்கிழக்கு ஆசியாவில் தழைத்தோங்கியது. இரண்டாவது பிரிவு மகாயானம் இந்த பிரிவு திபெத்,சீனா, வட ஆசியாவில் தழைத்தோங்கியது. ஆசையே துன்பத்திற்கு காரணம். அறியாமையும் சாதிப்பிரிவுகளும் துன்பம் அனைத்திற்கும் காரணம் என்பதுதான் புத்தரின் அடிப்படை போதனை. பண்பால் ஒரு மனிதன் அடக்கப்பட வேண்டுமே அன்றி பிறப்பால் அல்ல. பிறக்கும்போதே எவரும் உயர்ந்தவன் தாழ்ந்தவன் என்று பிறப்பதில்லை. அவரவர் செய்கையிலே அது நிர்ணயிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் புத்தர் வலியுறுத்தினார். கிட்டத்தட்ட 80 ஆண்டுகள் வாழ்ந்து பல அறிய போதனைகளை தந்த புத்தர் கிமு 483 ஆம் ஆண்டு உத்தரபிரதேசத்தில் உள்ள குஷின்நகர் என்ற இடத்தில் காலமானார்.
புத்தர் பிறந்தது, ஞானம் அடைந்தது,இவ்வுலக வாழ்வை நீத்தது அனைத்துமே ஒரே தினத்தில்தான் அதாவது மே மாதத்தின் பௌர்ணமி தினத்தில்தான் என்று வரலாற்றுக் குறிப்புகள் கூறுகின்றன. அதனால்தான் விசாக தினத்தை பௌத்தர்கள் சிறப்பாகக் கொண்டாடுகின்றனர். எல்லா மதங்களும் சமயங்களும் புத்தர் சொன்ன அன்பைத்தான் போதிக்கின்றன. அன்பு என்பதே தெய்வமானது என்பதை மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்துகின்றன. இன்றைய அவசர உலகில் அன்பு செலுத்த மறவாதவருக்கும் அன்பைக் போற்றி வளர்ப்போருக்கும்தான் வானம் வசப்படும் என்பதுதான் எல்லா மதங்களும் கூறும் அடிப்படை உண்மையாக இருக்கும். எனவே தொடர்ந்து செய்து அதன் மூலம் வானத்தை வசப்படுத்துவோம்.